احمد عامری؛ وجود این پیوست ارتباطی می تواند همانند نقشه و برنامه ای برای آینده عمل کند و پروژه را از درگیر شدن با بحران های خرد و کلان نجات دهد.

در یادداشت پیشین در خصوص اینکه عدم توجه به روابط عمومی ها خودش باعث ایجاد بحران هایی شده که جامعه ، سازمان ها و کشور رو تحت تاثیر تاثیرات منفی خود قرار داده. اما امروز میخواهیم در خصوص اینکه چه کنیم که هم به روابط عمومی ها توجه شود و هم از پیدایش بحران های این چنینی جلوگیری شود.

در چهل سال گذشته و حرکت کشور به سوی عمران و توسعه شاهد بودیم که طرح های کوچک و کلان بدون حتی کوچکترین مطالعه ارتباطی مصوب و اجرا شده اند و بعد از آن به فکر ایجاد رهکارهای ارتباطی برای آنها بوده ایم.

اما در دنیای امروزی تصویب و اجرای هر طرحی می بایست یک مطالعه روابط عمومی و ارتباطی داشته باشد و این مطالعه باید به صورت کلان و در خصوص کلیه موارد قبل حین و بعد از اجرای پروژه صورت بگیرد.

اینکه ما پروژه ای را در منطقه ای اجرا کنیم و در خصوص مخاطبین آن پروژه ، منطقه مورد اجرا، نیازهای ارتباطی و آموزش های لازم پیش از اجرا کاری نکنیم قطعا این پروژه نمی تواند بصورت صد در صد موفق اجرا شود.

یکی از مواردی که مدتهاست به آن فکر می کنم این است که چقدر کاربردی تر می شد اگر هر پروژه پیش از اجرا یک پیوست ارتباطی و روابط عمومی می داشت. و این پیوست شامل می توانست کلیه مسایل ارتباطی و روابط عمومی آن پروژه و مخاطبین آن را مورد مطالعه قرار دهد و اصلاحاتی در نحوه اجرای پروژه داشته باشد و پروژه را در قبل حین و بعد از اجرا پوشش دهد.

وجود این پیوست ارتباطی می تواند همانند نقشه و برنامه ای برای آینده عمل کند و پروژه را از درگیر شدن با بحران های خرد و کلان نجات دهد.

بعضی وقت ها پل هایی ساخته شد که اصلا مورد نیاز نبود یا بعد از چند سال تخریب شد . پروژه هایی اجرا شد که هنوز تمام نشده تعطیل شد .. پروژه هایی کلنگ زنی شد که حتی مفهومی برای اجرا نداشت. بهر صورت روابط عمومی می تواند کلیه موارد مورد نیاز هر پروژه را بررسی و اعلام کند که این پروژه نیاز هست یا خیر ، در این منطقه نیاز هست یا خیر ، در این زمان نیاز هست یا خیر، آموزش های لازم داده شده یا خیر و هزاران هزار سوال دیگر که می تواند مورد بررسی قرار گیرد.

روابط عمومی همان گونه که همه ما میدانیم چشم و گوش سازمان هست و قرار نیست پروژه ها بدون اطلاع روابط عمومی اجرا شود و کلی سازمان را با خود همراه و درگیر کند و بحران هایی از خود تولید کند و بعد روابط عمومی وارد عمل شود که حالا این بحران از کجا آمده. بنظر می رسد همانگونه که پیش از این حتی مسایل فرهنگی هم در پروژه ها پیوست دارد چرا نباید روابط عمومی که چشم و گوش سازمان هست و مسایل ارتباطی سازمان بصورت مستقیم به این واحد مرتبط است چرا نباید قبل از اجرای هر پروژه به واحد روابط عمومی ارجاع شود تا پیوست خود را ضمیمه کند و بتواند از ابتدا تا پایان و ادامه کار پروژه و اجرای آن نظارت خود را بر پروژه ها داشته باشد.

با اعمال پیوست های روابط عمومی و توجه به روابط عمومی ها می توانیم سازمان ها را از درگیر شدن با بحران های احتمالی نجات دهیم و راه را برای پیاده سازی درست فرآینده ها و اجرایی شدن درست پروژه ها باز کنیم.

احمد عامری
مدیر مسئول روابط عمومی نوین ایران