وبلاگها ابزارهای مشارکت عمومی مردم در فضای مجازی هستند.

امروزه در سرتاسر دنیا میلیونها وبلاگ نویس با وبلاگهای خود داده های خود را به محتوای دنیای مجازی که پیوند ناگسستنی با دنیای واقعی ما پیدا کرده است میریزند تا فقط گیرندگان اطلاعات نباشند.

تجربه وبلاگ نویسی در کشور ما به یک دهه هم قد نمی دهد اما در این زمان کوتاه ، جذابیتهای این فعالیت ارتباطی توانسته است یک رشد انقلابی داشته و میلیونها کاربر با میلیونها وبلاگ، موجودیت خود را در دنیای مجازی اثبات نمایند.

وبلاگ نویسان که عمدتا” از قشرهای جوان جامعه هستند ، حرفها نظرات خود را از تجربیات و آموخته های خود تا احساسات و خواسته هایشان را در وبلاگهایشان ثبت میکنند.

به جرات میتوان گفت که محتوای فارسی اینترنت در همه موضوعات بیشتر از سایتهای رسمی در تصرف وبلاگهای شخصی و گروهی می باشد.

پرستاران نیز بعنوان قشری از همین جامعه هم فعالیت شخصی و هم فعالیت صنفی در عرصه وبلاگ نویسی داشته و آنچه که قابل توجه است ، پرستاران در وبلاگهای خود بیشتر در روح صنفی و شغلی خود ظاهر شده اند.

شاغلین مشاغل و رشته های مختلف تحصیلی و شغلی ،هیچکدام به اندازه پرستاران با عنوانها و محتوای شغلی خود ظاهر نشده اند و این از چند زاویه قابل بررسی است.

پرستاری یک موضوع عام و نیاز گسترده اجتماعی است و محتوای پرستاری یک هماهنگی ذاتی با آموزش را دارا می باشد.

نکته دیگر اینکه پرستاران در وبلاگ نویسی به شکل پررنگتری دنبال هویت صنفی خود هستند.
در اصل هر وبلاگ نویسی در هر موضوع که باشد یک نوع اثبات هویت را دنبال میکند. اما هویت انکارشده پرستاری جدید باعث شده است وبلاگ نویسان پرستاری پررنگتر از دیگران پیرامون محور شغلی و دانش علمی و تجربیات حرفه ای خود ارائه اطلاعات نمایند.

یک نوع مدیریت و هماهنگی اعمال شده در وبلاگ نویسی پرستاری هم موجب جهت دهی نسبی در زمینه وبلاگ نویسی پرستاری شده است.

تعیین روزی بنام روز وبلاگ نویسی پرستاری تنها در پرستاری اتفاق افتاده است و دوست و همکار فعال و پرتلاشمان آقای عامری که با سایتها و وبلاگهای مختلف در این عرصه وارد شده و بیشتر با مدیریت پایگاه اطلاع رسانی پرستاری شناخته میشود با حمایت انجمن پرستاری ایران با برگزاری جشنواره وبلاگ نویسی پرستاری و شکل دهی یک جنبش وبلاگ نویسی پرستاری این جهت دهی و مدیریت و تحریک پرستاران به مشارکت و هم افزایی را در پرستاری وارد نمود.
متاسفانه درخلال سالهای اخیر این حرکت مدیریتی و تشویقی در وبلاگ نویسی پرستاران کم رنگ شده است اما بیشتر وبلاگهای پرستاری فعال حاضر در زمینه پرستاری متعلق به همان دوره بوده و خیلی از وبلاگ نویسهای پرستاری جدید هم با تشویق مستقیم و غیرمستقیم فعالان وبلاگ نویس دوره جنبش وبلاگ نویسی پرستاری به فعالیت پرداخته و می پردازند.

اما وبلاگ نویسان پرستار در وبلاگهای خود دنبال چه چیزی هستند؟

این سوالی است که پردازش مستقلی را می طلبد اما اشاره کوتاه به آن برای بیان مطلب حاضر ضروری است.
وبلاگ نویسان پرستاری یک هویت شخصی را مانند سایر وبلاگ نویسان میخواهند ثبت کنند که هرگز از هویت صنفی جدا نیست.از اینرو نکات آموزشی و علمی و دانش و مهارت و تجربیات و خاطرات خود را ثبت میکنند.

برخی ها از مطالبات صنفی و مشکلات و نارسائیها سخن گفته و اخبار و وعده های مسئولان را در وبلاگهای خود ثبت میکنند.

امروزه محتوای پرستاری اینترنت به همت همین وبلاگ نویسان پرستاری با تنوع مختلف مطالب از غنای قابل قبولی برخوردار شده است و اصلا” قابل مقایسه با ۶ سال پیش نیست.
آنانکه تجربیات فعالیت در این زمینه از سالهای ۸۳ و ۸۴ را تجربه کرده اند به یاد دارند که جستوجو در موضوع پرستار کاربران را به چیزی جز چند هرزنامه و مطالب مبتذل راهنمایی نمی کرد اما در حال حاضر کاربران همکار و دانشجویان و افراد عادی به راحتی به موضوعات مختلف پرستاری دسترسی پیدا میکنند.

و اما هویت خواهی پرستاری سابقه ای بیشتر از وبلاگ نویسی پرستاری دارد و در واقع پرستاران در مسیر هویت خواهی خود از وبلاگها به عنوان ابزار و وسیله استفاده می برند.
ماهیت پرستاری به عنوان یک شغل مستقل با موضوع مستقل و تحصیلات تکمیلی تا حد دکترای PHD در این رشته شغل با آنچه بوده است تفاوت فراوانی دارد و این تفاوت یک دوران گذر را برای پرستاری ایجاد نموده است.

هویت خواهی از بدو ورود فارغ التحصیلان رشته پرستاری در بالین بروز و نمود پیدا کرد و با شکل گیری تشکلهای پرستاری ظاهر گردید .

در دهه هفتاد ، فعالین پرستاری از پتانسیل موجود در جامعه پرستاری و انگیزه سرشار هویت طلبی آنها برای بیان مطالبات صنفی استفاده برده و در نهایت نظام پرستاری را بعنوان مرزهای جدید حرفه پرستاری به ثبت رساندند.

مطالبات اولیه پرستاران در نظام پرستاری پیگیری و تعرفه گذاری خدمات پرستاری را به مجموعه قوانین حوزه سلامت کشور اضافه نمود.

این قانون هرچند تاکنون با کارشکنی های مختلف به مرحله اجرا نرسیده است اما با پیگیری و فشار روانی که از طرف جامعه پرستاری و وبلاگ نویسان پرستاری بعنوان زبان گویای جامعه پرستاری بر مسئولان امر وارد میشود راهی جز اجرای آن نخواهد گذاشت.

پرستاران در مسیر هویت صنفی خود با انکار ناآگاهانه جامعه بخاطر پندارهای موجود در آن و القائات و تصویرسازیهای غلط رسانه ها از یکسو و مقاومت آگاهانه پزشکان بخاطر حفظ منافع و موقعیت خودشان روبرو بوده و در عرصه وبلاگ نویسی در هر دو محور حرفهایی برای گفتن دارند.
فرهنگ سازی و تاثیر بر نگرش جامعه جز با ابزار رسانه محقق نمیشود و سهل الوصولترین رسانه و فراگیرترین رسانه برای جامعه پرستاری همین اینترنت و وبلاگهاست.

ورود برخی از همکاران پرستار در حوزه فعالیتهای هنری و فیلم و سینما هم میتواند کمک خوبی به تصحیح جهت گیری رسانه های تصویری در زمینه نگرش و برداشت آنها از پرستاری جدید منجر شود.
مهمترین موضوع در وبلاگ نویسی پرستاری شبکه ارتباط وبلاگهای پرستاری یا وبلاگهای پرستاری متصل به هم است.

این کار در اولین قدم از پراکندگی فعالیت وبلاگ نویسان پرستاری در دنیای لایتناهی و گم شدن و کم رنگ ماندن فعالیتهای ارزشمندشان جلوگیری میکند.

شبکه وبلاگهای پرستاری آنها را به همدیگر معرفی میکند و مشوق خوبی برای ادامه فعالیت آنهاست.

از دیگر سوی با توجه به تاثیر مطالب لینک شده و سایتها و موضوعات و وبلاگهای لینک شده در رتبه و جایگاه آنها در موتورهای جستوجو ، شبکه وبلاگهای پرستاری متصل به هم که در ارتباط با هم و با نقل قول از هم مطلب میزنند، منجر به رسانه قوی و مستقل و فراگیر پرستاران میشود که توسط خود آنها اداره میشود و این بهترین ابزار برای پرستاران و خارج از اراده و کنترل جریانهای خاص باقی می ماند.

با توجه به تمام آنچه گفته شد ، کارکرد وبلاگهای پرستاری برای فرهنگ سازی و آموزش و هویت صنفی پرستاران مشخص و راهکارهای تشویق و توصیه به ایجاد وبلاگهای پرستاری و استمرار فعالیت آنها و پیوستن به شبکه وبلاگهای متصل به هم ، موضوعاتی هستند که موتور وبلاگ نویسی پرستاری را روشن نگاه میدارد.

پس تاکید کنیم که هر پرستار یک رسانه – هر پرستار یک وبلاگ.
پس توصیه کنیم که بیائید وبلاگهای پرستاری خود را با هم پیوند دهیم.